Nico Knibbe runt samen met zijn zus Hanneke Knibbe het onderzoeksbureau LOCOmotion en doet, onder andere samen met het UMC Utrecht, onderzoek naar rouwen tijdens corona. Door middel van enquêtes, beeldgesprekken en straat interviews halen ze informatie op om antwoorden te krijgen op de vraag: “Wat doet deze tijd van afstand houden, nauwelijks fysiek contact en beperkt aantal bezoekers tijdens een uitvaart met onze rouw." Op de website worden verhalen gedeeld en in het voorjaar van 2022 eindigt dit onderzoek. Met het uiteindelijke eindresultaat komt er scholing voor zorgprofessionals en ontstaan er wetenschappelijke artikelen.
Het ophalen van deze verhalen raakt Nico. Het maakt nl. niet uit waar je vandaan komt, welke culturele achtergrond je hebt of hoe oud je bent. De pandemie laat trauma’s achter en die hebben effect op de rouw en het verlies. Als 12 jarige verloor hij zijn moeder. Vier jaar lang had er een donkere wolk boven het gezin gehangen. Het ziekteproces verliep met ups en downs. Voelbaar was deze dynamiek, maar spreken over het ziek zijn of zo mogelijk het sterven gebeurde niet echt. Vader bleef achter met een gezin van vier tieners. Zeven jaar later was hij zelf aan de beurt en overleed in Nico’s introductieweek van de universiteit. Daar vond Nico wat van. Hoe kun je nou overlijden in een week waarin het leven van een tiener zijn hoogtij viert? De rebellerende Nico ging er op zijn manier mee om. Ook al vond hij dat niet oké, het was wat het was. Het bracht hem bij de woorden die hij ooit eens had vernomen: ‘Als je je verlies niet op een goede manier verwerkt dan komt het in je latere leven als een boemerang bij je terug’. Dat liet Nico niet gebeuren en koos er voor om met regelmaat bij uitvaarten van onbekende overledenen aanwezig te gaan. Dit werd zijn manier om zo zijn verliezen te doorleven.
En zo blijft de dood een rode lijn in zijn leven spelen. Zo moet hij op enig moment een verzekering afsluiten en kiest voor de dekking tot 57 jaar, de leeftijd waarop zijn vader overleed. Gaat hij de opleiding tot parochieel voorganger bij uitvaarten doen om het verschil te maken. Creëert hij met zijn band Nobuts liedjes over de dood zoals ‘Tot morgen’ en ‘Alles heeft zijn tijd’. Kiest ervoor om de gereformeerde kerk te verruilen voor de katholieke kerk en ontdekt daar het Mysterie in de stilte, de muziek en het gebaar.
Nico is onderzoeker, voorganger bij uitvaarten, muzikant en parochiaan. Hij maakt zich sterk voor gezond en ergonomisch werk in de zorg. Met oog voor de kwaliteit van zorg voor cliënten. Samen met partners doet hij wetenschappelijk onderzoek, deelt hij kennis en maakt hij werk van implementeren. Hij musiceert met zijn band Nobuts, is voorganger bij uitvaarten en zet zich in voor de katholieke kerk.
Je vindt de opname op Doulawijzer en de bekende podcastplaforms van Apple,Spotify en Google.
De kleine uitvaart, een noodgreep tijdens corona, is een blijvertje. Fijn onder elkaar is het devies van deze nieuwe rouwvorm, wat betekent dat wie niet lekker in de groep ligt, makkelijk kan worden buitengesloten. 'Je bent niet welkom bij de crematie van je opa." Het was een kort telefoontje dat Ferry Tichelaar (27) uit Gouda kreeg, begin maart 2023. Hij voelde zich uit het veld geslagen. "Ik had een heel...
Bekijk
Manu Keirse: “Geef leven aan het sterven” “Rouw is een heel gamma van reacties op een ingrijpend verlies in ons leven”, vertelt klinisch psycholoog en rouwdeskundige Manu Keirse vanuit zijn studeerkamer in het Belgische plaatsje Leefdaal. “Dat kan verdriet, boosheid, fysieke pijn, verandering in eetgewoonte en werkgedrag zijn, maar het kan evenzeer opluchting en voldoening zijn. Het gaat om elk verlies, dus bijvoorbeeld ook om het verlies van gezondheid, verwachting,...
Bekijk
Iedereen krijgt in zijn leven te maken met rouw en verlies. Hoewel dat voor iedereen anders is, zijn er toch herkenbare elementen in een rouwproces. Die elementen werden echter verstoord door de coronapandemie. Tamara van Schaik, Marije Brouwer, Hanneke Knibbe en Nico Knibbe publiceerden in het Tijdschrift Geestelijke Verzorging een artikel over welke impact de pandemie had op de ervaren rouwprocessen. Op basis van achttien diepte-interviews met nabestaanden, zorgverleners en...
Bekijk
Rouwen is een werkwoord. Bekijk hier de tips over rouwen voor zorgverleners, gemaakt door 'Help de Helden'. Flyer met tips
Bekijk
Goed artikel van De Correspondent: 'Rouw heeft geen eindpunt. En dat is hoopvoller dan het klinkt' Lees het hier
Bekijk
De nieuwe EO gesprekskaartjes kunnen je helpen om samen het gesprek aan te gaan over verlies, en herinneringen en gevoelens een plaats te geven. Juist in tijdens (en na) corona. De makers hopen dat de kaartjes bijdragen aan mooie gesprekken met mensen om ons heen die ons dierbaar zijn. Ook over onderwerpen die soms lastig zijn. ‘Want juist die kleine gebaren: een glimlach, een vraag, een helpende hand, zorgen ervoor...
Bekijk
Volgens wijkverpleegkundige Jelle Reijngoudt wordt het rouwen waarmee de zorgverlener wordt geconfronteerd door het overlijden van een cliënt, onderschat en onderbelicht. 'De dood hoort bij je beroep', 'je hebt dit beroep zelf gekozen', zijn veelgehoorde opmerkingen. En toch kan het je als zorgverlener raken als een zorgvrager overlijdt. En dat is normaal. Het mag besproken worden, in alle openheid. Daarom geeft Jelle Reijngoudt zijn visie op het mogen bijwonen van...
Bekijk
Rouwen tijdens Corona is een kunst. Volgens psycholoog Jos de Keijser is het als kauwgom. 'Kauwgom krijg je niet zomaar weg. Dat moet slijten, dat kost tijd, dat kost heel veel schoonmaaknachten. Rouw moet slijten. Beetje bij beetje bij beetje.’ Lees hier het hele artikel van De Correspondent
BekijkRouwen Tijdens Corona is een not-for-profit initiatief, mogelijk gemaakt door ZonMw (als onderdeel van het programma 'Palliantie. Meer dan zorg’) en uitgevoerd door LOCOmotion, Nachtzon Media B.V., prof. dr. Saskia Teunissen (Expertisecentrum Palliatieve Zorg, UMC Utrecht), Ronald Geelen en Uil Uitvaartverzorging.
